تغییر میزان سمیت آلاینده ها در فرآیند اکسیداسیون پیشرفته فاضلاب
آلاینده های فاضلاب موضوع مهمی است که به دلیل خطر بالقوه آنها برای محیط زیست و انسان مورد توجه زیادی قرار گرفته است. فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته (AOPs) به طور گسترده برای تصفیه پیشرفته فاضلاب استفاده می شوند. از برخی روش های فرآیند اکسیداسیون پیشرفته می توان به اکسیداسیون مبتنی بر ازن ، اکسیداسیون مبتنی بر رادیکال پرسولفات، اکسیداسیون مبتنی بر فوتوکاتالیست ها، پرتوهای یون ساز، اکسیداسیون الکتروکاتالیستی، اشاره نمود. در طی فرآیند تصفیه به روش اکسیداسیون پیشرفته، آلاینده های آلی به محصولات میانی تبدیل می شوند.بر اساس ویژگی های فیزیکی و شیمیایی، محصولات میانی حاصل از تخریب مواد اولیه ممکن است میزان سمیت کمتر، مساوی یا حتی بالاتری نسبت به آلاینده های اصلی داشته باشند.اگر میزان سمیت محصولات میانی مورد بررسی قرار نگیرد، پساب تصفیه شده ممکن است سمیت برابر یا بالاتری نسبت به فاضلاب تصفیه نشده داشته باشد. بنابراین، تغییرات سمیت آلاینده ها در طول AOPs برای ارزیابی دقیق عملکرد AOPs موضوعی حیاتی است. عوامل زیادی مانند pH، دما، غلظت اکسیدان، نوع کاتالیزور، زمان واکنش میتوانند بر میزان تغییر سمیت فاضلاب تأثیر بگذارند.به طور کلی، تأثیر همه عوامل بر تغییر سمیت را می توان به سه دلیل نسبت داد. اولین مورد غلظت گونه های فعال است. سمیت ارتباط نزدیکی با غلظت گونه های فعال دارد. هنگامی که غلظت گونه های فعال زیاد نباشد، محصولات میانی سمی افزایش می یابند. هنگامی که غلظت گونه های فعال کافی باشد، محصولات میانی سمی بیشتر تجزیه می شوند و در نتیجه سمیت کاهش می یابد. عامل دوم نوع گونه های فعال است. گونههای فعال رایج شامل رادیکالهای هیدروکسیل، رادیکالهای سولفات، رادیکالهای سوپراکسید و اکسیژن منفرد هستند. صرف نظر از نوع AOP گونه های مختلف مکانیسم های متفاوتی برای تجزیه آلاینده های آلی دارند که منجر به تولید محصولات تخریب شده متفاوتی می شوند. سومین اثر کاتالیزورهای ناهمگن است. کاتالیزورها می توانند با تنظیم مسیر تخریب آلاینده های آلی بر تغییر سمیت آن ها تأثیر بگذارند. همچنین روش استفاده شده در فرآیند اکسیداسیون پیشرفته برای هر نوع فاضلاب، اثر متفاوتی روی تغییر میزان سمیت مواد آن دارد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.