تصفیه فاضلاب های شور به وسیله فرآیندهای غشایی

فاضلاب های شور ناشی از فعالیت های کشاورزی و بخش های صنعتی مانند مواد غذایی، نساجی، دباغی، خمیر کاغذ، صنایع معدن، نفت، و زغال سنگ می باشند. به طور کلی عنوان پساب های شور به فاضلاب های حاوی انواع مختلفی از آلاینده ها و نمک های محلول اطلاق می شود کهمی تواند به محیط زیست آسیب جدی برساند. میزان شوری بر حسب غلظت کل جامدات محلول(TDS)  و همچنین مقدار هدایت الکتریکی (EC) بیان می شود. امروزه تصفیه فاضلاب شور به یکی از دغدغه های اصلی در بسیاری از کشورها تبدیل شده است. در تصفیه فاضلاب شور روش های فیزیکوشیمیایی مانند فرآیند اکسیداسیون پیشرفته، استفاده از غشاها، انعقاد-لخته سازی، تکنیک حرارتی، الکتروشیمیایی و فرآیند مبادله یونی استفاده شده است. در حال حاضر، فناوری‌های مبتنی بر غشاء به دلیل کیفیت نفوذ بالا، انعطاف پذیری و قابلیت نمک زدایی در تصفیه آب توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند. چهار دسته از روش های غشایی که معمولا تحت فرآیند فشار محور کار می کنند عبارتند از MF، UF، NF  و  RO. دراین روش ها بر اساس فشاری که بر محلول در یک طرف غشاء وارد می‌شود جدا سازی رخ می دهد. همچنین تقطیر غشایی (MD) یک فرآیند جداسازی حرارتی است که با ادغام مفهوم تقطیر حرارتی و فیلتراسیون غشایی توسعه یافته است. الکترودیالیز (ED) یکی دیگر از روش های جداسازی غشایی است که در تصفیه فاضلاب شور مورد استفاده قرار گرفته است.در این روش چندین غشا تبادل کاتیونی (CEM) و غشاهای تبادل آنیون (AEM)  در آرایش متناوب قرار گرفته اند و پتانسیل الکتریکی سبب مهاجرت یون ها در غشای تبادل یونی (IEM) می شود. بیوراکتور غشایی (MBR) یک فناوری نوید بخش تصفیه فاضلاب شناخته شده است که ترکیب فیلتراسیون غشایی با فرآیند لجن بیولوژیکی است. استحکام، راندمان خوب، سهولت بهره برداری، تولید لجن کم منجر به کاربرد گسترده MBR در تصفیه فاضلاب های مختلف، از جمله فاضلاب شور شده است.

N. R. Ahmad, W. L. Ang, C. P. Leo, A. W. Mohammad, N. Hila, Current advances in membrane technologies for saline wastewater treatment, Desalination,(2021)